سلسله مطالب کاربردی در مهندسی نفت (2)
👈 هر سه تای این تعاریف (به جریان انداختن چاه، زنده‌سازی چاه، احیاء چاه) یک مفهوم دارند.
پس از عملیات‌های مشبک‌کاری و اسیدکاری و برخی اوقات به دلیل تجمع سیالات سنگین در ستون چاه، برای به جریان انداختن چاه باید ستون سیال چاه را سبک کنیم که در صنعت معمولاً نیتروژن را تزریق می‌کنیم. انجام این عملیات به دو روش زیر صورت می‌گیرد:
۱) انتقال نیتروژن مایع به محل چاه و تبدیل آن به گاز با حرارت دادن و سپس تزریق آن به چاه توسط لوله مغزی سیار یا لوله مغزی‌های بلند نصب شده در چاه
۲) استفاده از بسته مولد سیار تولید و تزریق نیتروژن: در این حالت با استفاده از پکیج‌های مخصوصی، نیتروژن موجود در هوا را گرفته و به صورت پیوسته به چاه تزریق می‌کنند.
✅ مقایسه این دو روش:
در روش اول معمولاً به صورت ۷ هزار گالنی نیتروژن را استفاده می‌کنند و در مدت چند ساعت آن را به چاه تزریق می‌کنند. اما در روش دوم بدون محدودیت مقداری و با خلوص بالای ۹۷ درصد که مقدار قابل قبول می‌‌باشد در صنعت و در مدت زمان مورد نیاز با توجه به شرایط عملیاتی چاه نیتروژن را تزریق می‌کنند.
نکته: زمانیکه عملیات اسیدکاری انجام می‌دهیم پس از پایان عملیات برای زنده‌سازی و احیاء چاه معمولا با استفاده از لوله مغزی سیار و تزریق نیتروژن ستون سیال چاه را سبک کرده و باعث به جریان افتادن چاه می شوند. در چاه های گچساران اکثرا بدلیل داشتن لوله مغزی‌های بلند لازم نیست که لوله مغزی سیار را برای این کار استفاده کرد.
